Het integratiedebat in Nederland is stuk. Aan de ene kant zijn er partijen die groepen wegzetten. Aan de andere kant heb je de wegkijkers die beweren dat er geen integratieprobleem is. Durf je een probleem aan te kaarten en met echte oplossingen te komen, dan ben je of naïef of een racist. Ondertussen is vooral de samenleving de dupe, omdat veel problemen onbenoemd en daarmee onopgelost blijven.
Dat kunnen we niet langer laten voortduren. Als we zo doorgaan, raken we onze manier van leven kwijt. Dat is onomwonden wat er op het spel staat. De aanhoudende migratiestroom, de schaal en snelheid ervan en de plaatsen waar de meeste mensen vandaan komen, met heel andere normen en waarden, die combinatie van factoren maakt dat onze rechtsstaat, sociale voorzieningen, sociale cohesie en onze vrijheid onder druk staan. Dat betekent dat we aan de ene kant fors grenzen moeten stellen aan migratie. En aan de andere kant stevige eisen aan integratie.
We hebben urgent een echt integratiedebat nodig, met reële oplossingen. Waarbij het draait om meedoen voor iedereen die hier mag blijven. En waar we onze vrije, seculiere samenleving en democratie veel beter beschermen tegen ongewenste invloeden vanuit landen van herkomst en onvrij gedrag in ons land.
Deze week zagen we zeer zorgelijke berichtgeving uit Turkije. Het Turkse ministerie van Geloofszaken, Diyanet, deed een oproep tot een wereldwijde Jihad, met geoorloofd gebruik van alle mogelijke middelen. In een krant gelieerd aan het Turkse regime werd een gewelddadige passage tegen Joden opgeschreven. In Duitsland leidde het tot grote ophef. Diyanet financiert immers vele moskeeën in Europa. De Duitse regering vroeg de Duitse tak van Diyanet onmiddellijk om afstand te nemen van de onverdraagzame boodschappen uit Turkije.
Ook in Nederland worden zo’n 146 moskeeën door het regime van Erdogan gefinancierd. Toch bleef het in de Nederlandse politiek en media nagenoeg stil. Terwijl er genoeg reden is tot zorg. Ruim veertig procent van de mensen met Turkse achtergrond identificeert zich niet als Nederlander. Ruim dertig procent steunt Erdogan. En een kwart voelt zich juist onveilig vanwege de aanwezigheid van het Turkse regime hier.
Dat zo’n heftige oproep vanuit Turkije hier nauwelijks aandacht krijgt, is wat mij betreft exemplarisch voor het non-existente integratiedebat in Nederland. Konden we een aantal jaar geleden nog op het scherpst van de snede meerderheden vinden voor het tegengaan van ongewenste buitenlandse beïnvloeding en het aanpakken van problemen rond integratie: inmiddels zijn er weinig partijen die het nog durven. We zijn verzeild geraakt in een surrealistisch debat waar DENK en GL/PvdA zelfs de stelling hebben ingenomen dat er überhaupt geen integratieprobleem is.
De oprechte boosheid van veel mensen met een migratieachtergrond over discriminatie en de toon van Wilders, verdient onze empathie en een gezamenlijke strijd tegen uitsluiting. Maar in plaats van kijken waar het goed gaat en waar niet, is de boosheid voor sommige partijen een verdienmodel geworden. Als je benoemt waar het goed gaat en wie onze steun verdient, heul je met de vijand. Durf je een probleem rond integratie aan te kaarten dan wordt er een filmpje van je geknipt en krijg je wekenlang haatmails van mensen die zich niet welkom meer voelen in Nederland.
Een verstandig en realistisch integratiedebat is daarmee vrijwel onmogelijk geworden. En toch: dit is niet waarvoor ik de politiek in ben gegaan. Om mij erbij neer te leggen dat het integratiedebat alle zuurstof wordt ontnomen. Dat we bang zijn voor een onterecht verwijt en dus onze mond maar houden. Het kapotte integratiedebat doet afbreuk aan het zeer relevante gesprek dat we als samenleving moeten voeren en de oplossingen die we zullen moeten zoeken.
Als we niets doen, dan zal onze bevolking door de komst van migranten groeien van 18 naar 23 miljoen inwoners. Dat kan onze samenleving niet dragen. Hoe voorkomen we dan nog dat mensen in wijken, nog meer dan nu al, totaal langs elkaar heen leven? Dat vrouwen, lhbt’ers en andersdenkenden in bepaalde culturen ook in ons land worden onderdrukt? Dat we ook dit jaar weer meer dan 670 meldingen zagen van eerwraak? Dat de holocaust op teveel scholen onbespreekbaar is geworden? Dat jonge meisjes van een jaar of zeven op sommige islamitische basisscholen al met hoofddoek naar school worden gestuurd en gescheiden les krijgen? Dat buitenlandse onvrije regimes hier hun boodschappen in de hoofden en harten van jonge mensen prenten? Ik wil dat daarover het debat wordt gevoerd. En over de vele oplossingen die we klaar hebben liggen om onze manier van leven en onze vrijheden te beschermen.
De VVD pleit voor een integratiedebat gebaseerd op feiten. Daarbij geldt: als je hier geboren bent, al hebben je voorouders een andere achtergrond, dan is er geen sprake van “je plek verdienen” of inburgeren. Je bent Nederlander en hoort er helemaal bij. Integratie gaat niet over jou. En veel positieve ontwikkelingen laten ook zien dat het vaak goed gaat.
Maar daarmee moeten we niet wegkijken van het feit dat er óók mensen zijn die zich beroepen op hun migratieachtergrond om niet mee te doen in de samenleving. Die zich niet gedragen in lijn met onze vrije democratische rechtstaat, die weigeren de taal te spreken of anderen hun vrijheid te gunnen. Ik noem dit niet alleen slecht geïntegreerd, maar vooral totaal vervreemd. Bijvoorbeeld als mensen een buitenlands regime aanhangen en de Nederlandse democratie verwerpen. Of als mensen vinden dat hun dochter besneden moet worden of dat hun zoon mishandeld moet worden als hij homo is. Of kijk naar de 40.000 vrouwen in Nederland die genitaal verminkt zijn, met nog eens het risico van 4000 meisjes en vrouwen om dat te moeten ondergaan. Er leven in grote steden als Rotterdam meer dan 200 vrouwen verborgen achter de voordeur. En al deze problemen hangen samen met de cultuur of religie van een ander thuisland.
En natuurlijk, er spelen ook genoeg problemen bij mensen zonder migratieachtergrond. Zoals autonomen die het gezag van de overheid niet accepteren, streng religieuze orthodoxen die strijden tegen abortus en homorechten door fake news te verspreiden. En wat te denken van femicide waar veel autochtone Nederlanders dader zijn. Maar dit moet niet leiden tot whataboutism bij het integratiedebat. Dat altijd het weerwoord is: maar de ander dan? Zodat problemen die samenhangen met migratieachtergrond als enige niet besproken mogen worden.
We moeten integratieproblemen bespreken om ze aan te pakken. Wat de VVD betreft door hogere eisen te stellen aan inburgering en Nederlanderschap, door gelijkwaardigheid van man en vrouw overal. Dus pak genitale verminking en eergerelateerd geweld aan, weer orthodoxe imams en pak financiering van weekendscholen en moskeeën aan als daar onvrijheid mee wordt verkondigd. Bestrijd discriminatie. Dus ook van vrouwen die op dit moment niet op gesprek komen bij gemeenten om aan de slag te gaan, of die geen eigen bankpas mogen hebben. Accepteer niet klakkeloos dat hele jonge meisjes gesluierd en gescheiden naar school gaan. Moderniseer artikel 23 en roep de groei van het aantal orthodoxe scholen in Nederland een halt toe.
Een begin van zo’n realistische aanpak is wat staatssecretaris Jurgen Nobel van Integratie en Participatie doet. Met een agenda voor meedoen op de arbeidsmarkt, voor zelfbeschikking en het tegengaan van zaken die niet passen in onze vrije samenleving, zoals haatimams, boerka’s in de openbare ruimte en genitale verminking. En het leveren van concrete resultaten zoals de taaleis behouden in de participatiewet, extra geld voor startbanen en een campagne op Schiphol tegen genitale verminking. Ook minister David van Weel is aan de slag om ongewenste buitenlandse beïnvloeding tegen te gaan. Maar veel meer is nodig! Serieus integratiebeleid met verstandige oplossingen leidt ertoe dat we een samenleving krijgen waarin iedereen meedoet. In plaats van een samenleving van parallelle werelden. Het kan en het moet! Laten we vandaag beginnen.
